How Much You Need To Expect You'll Pay For A Good ฝันอันห่างไกล
How Much You Need To Expect You'll Pay For A Good ฝันอันห่างไกล
Blog Article
ภาพนั้นทำให้คุณรู้ว่าเราไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลที่จะมีความสุขอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อมันอยู่ตรงหน้าแล้ว
เรื่องนี้เล่าถึงเมื่อคู่แต่งงานใหม่ จอห์น และ เจนนี่ โกรแกนส์ ตัดสินใจที่จะย้ายความหนาวจากมิชิแกน ลงใต้สู่เวสต์ปาล์มบีช ฟลอริดา เพื่อเริ่มต้นครอบครัวของพวกเขาด้วยการซื้อบ้านของตัวเอง และหางานใหม่กับการเป็นนักหนังสือพิมพ์ท้องถิ่น
อยากได้ยินเสียง คนที่คุ้นเคย อยากเจอเธอคนเดิมที่เคยที่เจอในเมื่อวาน
คอร์ดเพลง ตัวไกลใจเดิม จากศิลปิน แท๊ป วชิระ วงเพกา เป็นเพลงแนวใต้ โดยคอร์ดในเพลงนี้ประกอบด้วย
ทว่านั่นคือจุดเริ่มต้นของความฝันอันผิดแผกพิสดารยิ่งกว่าเดิม
นั้นจะเปลี่ยนแปลงหรือเป็นเหมือนเก่า
เราพักอยู่กับเพื่อนสนิทที่เพิ่งเสียพ่อไป เขาเล่าให้ฟังว่าเมื่อคืนฝันเห็นพ่อ พ่อยิ้มให้อยู่ไกลๆ เป็นรอยยิ้มที่เขาคุ้นเคย ทุกครั้งที่เขาทำให้พ่อภูมิใจ เขาจะได้รับรอยยิ้มแบบนั้น ไม่เคยมีคำชื่นชมจากพ่อ มีแค่รอยยิ้ม พ่อแค่มายิ้มให้ก่อนจะหันหลังแล้วเดินหายไปในแสงสว่าง เป็นจังหวะที่เขาค่อยๆ เปิดเปลือกตาตื่นขึ้นมาในวันที่ไม่มีพ่อแล้ว
เรื่องราวความรักและปาฏิหาริย์ เกี่ยวกับ ฝันอันห่างไกล มิตซึฮะ เด็กสาวมัธยมปลายในชนบทที่อยากไปอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ กับทาคิ เด็กหนุ่มมัธยมปลายในเมืองใหญ่ที่อยากออกไปใช้ชีวิตในชนบท และในคืนหนึ่ง มิตซึฮะได้ฝันว่าเธอกลายเป็นเด็กผู้ชายที่อาศัยอยู่ในเมือง ตรงกันข้ามทาคิเอง ก็ฝันว่าเขากลายเป็นเด็กสาวอาศัยอยู่ในชนบท ความลับที่ซ่อนอยู่ในความฝันของทั้งคู่คืออะไรกัน…
พวกเขาได้รับจดหมายขอความช่วยเหลือจากบุคคลนิรนามในหมู่บ้าน
อยู่เพื่อบอกเธอ คำที่ค้างใจ ต่อให้มันจะไม่มีวันเป็นจริงเลยก็ตาม อยากให้รู้ว่ารักเธอ
ขณะที่พวกเขาตรากตรำภายใต้แสงแดดที่แผดเผา มือของพวกเขาพอง และหลังงอด้วยความเหนื่อยล้า พวกเขาพบความปลอบใจในสายสัมพันธ์ของชุมชน และความรู้ว่าพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียวในการต่อสู้ดิ้นรน จากผู้เฒ่าที่สืบทอดภูมิปัญญาในอดีตมาสู่เด็กๆ ที่เล่นท่ามกลางฝุ่นผงของบรรพบุรุษ พวกเขาได้รับความเข้มแข็งจากการรู้ว่าพวกเขาเป็นส่วนหนึ่งของบางสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่าพวกเขาเอง—มรดกแห่งความยืดหยุ่นและความอุตสาหะที่ทอดยาวกลับผ่าน พงศาวดารของเวลา
มองไปที่เส้นขอบฟ้างดงาม แม้ห่าง ยังมีคนเคียงข้าง ตรงนี้ยังมีใคร
“มันเป็นถนนที่ไม่เปลี่ยนไปมากนัก เธอรู้สึกผูกพันกับถนนสายนี้เป็นพิเศษ มากกว่าถนนมากมายที่เธอเคยเดินทางผ่านมา เพราะมันเป็นทางกลับบ้านของเธอ”
“ตอนนั้นถ้าให้บอกถึงคำสอน ในวงการพระเองก็ไม่ใช่สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ควรจะเคารพไปทั้งหมด ถ้าเกิดจะเคารพกันจริงๆ ก็ต้องเคารพคำสอน สิ่งที่ผมได้คือได้คุยกับตัวเองมากกว่า ส่วนหนึ่งก็เรียนรู้หมวดธรรมะ ให้รู้ทุกอย่างว่าเราคิดไปเองหมด เหมือนเราสร้างมันขึ้นมาทั้งนั้น ผมสรุปส่วนสำคัญได้คือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่เคยสร้างคน มีแต่คนสร้างสิ่งศักดิ์สิทธิ์ และแสวงหาผลประโยชน์จากมัน”